آموزش حرفه ای و جدید مهارت های آیلتس

رایتینگ آیلتس یکی از بخش های مهم در این آزمون بین المللی است که شامل نوشتن 2 تسک است. در تسک 1 (Task 1) بخش رایتینگ آزمون آکادمیک آیلتس، اطلاعات بصری معمولاً به صورت یک نمودار، جدول یا شکل در اختیار شما قرار داده می‌شود و از شما خواسته می‌شود تا اطلاعات ارائه شده را در عرض 20 دقیقه با کلمات خود در متنی حداقل 150کلمه ای توصیف و یا مقایسه کنید.

بدیهی است متن نوشته برای رایتینگ تسک 1 آکادمیک همانند تسک 2 از ساختار و قسمت‌های خاصی برخوردار است. آشنایی با این قسمت‌ها و شیوه نگارش آن‌ها به شما کمک می‌کند تا بتوانید متن اصولی و درستی برای این بخش از آزمون آیلتس بنویسید؛ متنی که نظر ممتحن را جلب کرده و به کسب نمره بالا منتهی شود. شرکت در کلاس رایتینگ تسک 1 آکادمیک به شما کمک زیادی می کند تا در این قسمت از آزمون نمره بسیار خوبی کسب کنید.

همانطور که در بالا اشاره کردیم، سوال مطرح شده برای تسک 1 رایتینگ آزمون آکادمیک آیلتس انواع نمودارها، جداول و اشکال را شامل می‌شود که عبارتند از:

• نمودار خطی (line graph)
• نمودار میله ای (bar chart)
• نمودار دایره ای (pie chart)
• جدول (table)
• فرآیند، فلوچارت یا نمودار چرخه (process, flowchart or cycle diagram)
• نقشه (map)

انواع نمودارها و موارد ذکر شده در بالا تفاوت‌هایی دارند؛ اما ساختار مقاله نوشته شده برای همه آن‌ها نسبتاً مشابه است و قسمت‌هایی از قبیل مقدمه (introduction)، مرور کلی (overview) و ارائه جزئیات (details) را شامل می‌شود.

نحوه نوشتن رایتینگ تسک 1 آیلتس آکادمیک

برای آشنایی با نحوه نوشتن رایتینگ تسک 1 آیلتس آکادمیک، به مطالعه مقاله آموزش نوشتن رایتینگ تسک 1 آیلتس آکادمیک بپردازید. این مقاله به شما کمک می کند تا اطلاعات لازم را در رابطه با مراحل نوشتن راتینگ را به دست آورید.

منبع: https://tatschool.ir/writing-task1-academic/

مفتخریم که در راه آموزش زبان انگلیسی با شما همراهیم.

ضمایر اشاره در زبان انگلیسی، شامل this، that، these، و those هستند.

این ضمایر هنگامی استفاده می‌شوند که به چیزی اشاره کنیم که قبلاً ذکر شده یا از طریق ساختار جمله مشخص شده است. این ضمایر توجه را به شخص یا چیزی که به آن اشاره دارند، جلب می‌کنند.

می‌توانند به تعداد اشخاص یا اشیا، و همچنین به فاصله نسبت به گوینده یا نویسنده اشاره کنند.

برای اشخاص یا اشیا نزدیک از this (مفرد) و these (جمع) استفاده می‌شود؛ در حالی که برای اشخاص یا اشیا دور از آنها از that (مفرد) و those (جمع) استفاده می‌شود.

“singular”

«مفرد»

Near (proximal): this is my nephew.

نزدیک: این برادرزاده (یا خواهرزاده) من است.

Far (distal): I didnt hear about that, so now you tell me!

دور: درباره آن نشنیدم؛ پس الان تو بهم بگو!

“plural“

«جمع»

Near (proximal): every sweets are delicious; but these are different to me.

نزدیک: همه شیرینی‌جات‌ها خوشمزه هستند؛ ولی این‌ها برای من فرق می‌کند.

Far (distal): those are my clothes on the sofa.

دور: آن لباس‌هایی که روی مبل میبینی مال من است.

ضمایر اشاره نه تنها به صورت جایگزین برای اسم یا عبارت می‌آیند بلکه می‌توانند به تنهایی به عنوان فاعل یا مفعول جمله نیز استفاده شوند.

بر خلاف صفات اشاره که قبل از یک اسم ظاهر می‌شوند، ضمایر اشاره می‌توانند به تنهایی به عنوان یک واژه مستقل بیایند.

توجه داشته باشید که این ضمایر نه تنها به فاصله فیزیکی، بلکه به فاصله زمانی نیز اشاره کرده و در مقایسه زمانی (گذشته، حال یا آینده) نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند

نکات و توضیحات بیشتر در رابطه با ضمایر اشاره و همچنین تفاوت آن‌ها با صفات اشاره را می‌توانید با مطالعه مقاله آموزش گرامر ضمایر اشاره انگلیسی به همراه مثال کاربردی مشاهده کنید.

امیدوارم برای شما مفید واقع شود

در زبان انگلیسی، اسامی به دو دسته اصلی قابل شمارش (countable) و غیر قابل شمارش (uncountable) تقسیم می‌شوند.

اسامی قابل شمارش

اسامی قابل شمارش به اشیا و موجوداتی اشاره می‌کنند که می‌توانند از طریق حواس پنج گانه حس شوند و به صورت مفرد یا جمع به کار می‌روند.

مثال‌هایی از اسامی قابل شمارش:

• مفرد:
  • a book (یک کتاب)
  • a pen (یک خودکار)
  • a table (یک میز)
• جمع:
  • books (کتاب‌ها)
  • pens (خودکارها)
  • tables (میزها)

اسامی غیر قابل شمارش

اسامی غیر قابل شمارش به مفاهیم و اشیایی اشاره می‌کنند که قابل لمس یا دیدن نیستند و به صورت مفرد به کار می‌روند.

مثال‌هایی از اسامی غیر قابل شمارش:

• اسم‌های انتزاعی:
  • happiness (شادی)
  • love (عشق)
  • sadness (غم)
• اسم‌های جمعی:
  • water (آب)
  • sand (شن)
  • money (پول)

اسم‌های غیر قابل شمارش انتزاعی

اسم‌های غیر قابل شمارش انتزاعی مفاهیمی هستند که نمی‌توانند از طریق حواس پنج گانه حس شوند. این اسم‌ها شامل موارد زیر می‌شوند:

• اسم مصدرها:
  • studying (مطالعه کردن)
  • sleeping (خوابیدن)
  • flowering (آبیاری کردن)
• زبان‌ها:
  • Persian (فارسی)
  • French (فرانسوی)
  • Chinese (چینی)
• ورزش‌ها:
  • football (فوتبال)
  • volleyball (والیبال)
  • tennis (تنیس)
• موضوعات و رشته‌ها:
  • mathematics (ریاضیات)
  • history (تاریخ)
  • literature (ادبیات)

در زبان انگلیسی، برای شمارش اسامی قابل شمارش می‌توان از قاعده‌های خاصی استفاده کرد. همچنین، برخی از اسامی قابل شمارش دارای شکل جمع غیر قاعده‌ای هستند.

همانطور که گفته شد در زبان انگلیسی، اسامی به دو دسته قابل شمارش و غیرقابل شمارش تقسیم بندی می شوند. انواع مختلفی برای اسامی قابل شمارش و غیر قابل شمارش وجود دارد. برای مطالعه نکات مرتبط با این مبحث می توانید به مقاله آشنایی با اسامی قابل شمارش و غیر قابل شمارش در انگلیسی سر بزنید.

ضمایر ملکی یا possessive pronouns در زبان انگلیسی برای نشان دادن مالکیت چیزی یا کسی به کار می‌روند. ضمایر ملکی در انگلیسی هفت نوع می‌باشند که عبارتند از: mine, yours, his, hers, its, ours و theirs.

ضمایر ملکی جایگزین اسم می‌شوند تا از تکرار اسم جلوگیری کرده و درک جملات را آسان‌تر کنند. ضمایر ملکی ارتباط تنگاتنگی با صفات ملکی (possessive determiner) دارند، اما تفاوت ضمایر ملکی با صفات ملکی در انگلیسی این است که ضمایر ملکی جایگزین اسم می‌شوند، اما صفات ملکی قبل از اسم می‌آیند. در جدول زیر ضمایر ملکی انگلیسی نمایش داده شده‌اند:

برای نشان دادن مالکیت بر روی چیزی از صفات ملکی (possessive determiners) استفاده می‌کنیم.

مثلاً برای گفتن “این ماشین من است” از “That is my car” استفاده می‌کنیم.

اما زمانی که بخواهیم بر مالکیت چیزی بیشتر از خود چیز تاکید کنیم، از ضمایر ملکی به جای صفات ملکی استفاده می‌کنیم.

مثلاً برای گفتن “این ماشین من است” با تاکید بیشتر از “That car is mine” استفاده می‌کنیم.

برای دریافت اطلاعات بیشتر در رابطه با ضمایر ملکی و گرامر مربوط به آن ها می توانید به مقاله ضماير ملكی (possessive pronouns) در انگليسی مراجعه فرمایید.

ضمایر نامعین (indefinite pronouns) در زبان انگلیسی ضمایری هستند که به شخص، شیء، مکان یا کمیتی اشاره می‌کنند که مشخص نیستند. این ضمایری هستند که برخلاف ضمایر شخصی (personal pronouns) به شخص، شیء، مکان یا کمیتی خاص اشاره نمی‌کنند.

ضمایر نامعین در زبان انگلیسی به چهار دسته کلی تقسیم می‌شوند:

• ضمایر نامعین برای افراد:
  • anybody
  • anyone
  • everyone
  • everybody
  • somebody
  • someone

• ضمایر نامعین برای اشیا:
  • anything
  • everything
  • something

• ضمایر نامعین برای مکان‌ها:
  • anywhere
  • everywhere
  • somewhere

• ضمایر نامعین برای کمیت‌ها:
  • any
  • some
  • none
  • all

مثال‌ها:

Everything:

you can find everything in this shop.

در اين فروشگاه هرچيزی مي‌توانی پيداكنی!

Something:

I brought something for you.

چیزی برایت (هديه) آوردم.

Anything:

I was ready to do anything to save him.

حاضر بودم هركاری برای نجاتش انجام دهم.

Nothing:

I searched about his background, but I could find nothing.

درباره پيشينه‌ اش خيلی تحقیق کردم؛ اما چیزی دستگيرم نشد.

Everywhere:

Queen Elizabeth could travel everywhere without holding a visa.

ملكه اليزابت مي‌توانست بدون داشتن ويزا به هرجاي سفر كند.

Somewhere:

+where is my key?
-I put it somewhere.

+كليدم كجاست؟
-يه جايي آن را گذاشتم.

ضمایر نامعین در زبان انگلیسی کاربردهای مختلفی دارند. آنها می‌توانند برای اشاره به افراد، اشیا، مکان‌ها یا کمیت‌های نامشخص استفاده شوند. همچنین می‌توانند برای بیان مفاهیمی مانند کلیت، عدم قطعیت یا عدم محدودیت استفاده شوند.

برای دریافت اطلاعات بیشتر درمورد ضمایر نامعین در انگلیسی و انواع کاربردهای آن ها می توانید به مقاله آموزش گرامر ضمایر نامعین در انگلیسی سر بزنید.

موفق باشید.

قید زمان (adverb of time) در زبان انگلیسی کلمه، عبارت یا جمله‌ای است که زمان وقوع فعل یا اتفاقی را بیان می‌کند. قیدهای زمان به سه دسته کلی تقسیم می‌شوند:

• قیدهای زمانی که به سوال «چه موقع؟» (when) پاسخ می‌دهند: مانند today، tomorrow، yesterday، last week، in the future، at 6 pm
• قیدهای زمانی که به سوال «چه مدت؟» (how long) پاسخ می‌دهند: مانند for a long time، for a short time، all day، all night، since yesterday
• قیدهای زمانی که به سوال «چند وقت یک بار؟» (how often) پاسخ می‌دهند: مانند often، sometimes، always، never، every day، twice a week

قیدهای زمان می‌توانند در ابتدای جمله، انتهای جمله یا در میان جمله قرار بگیرند. جای دقیق آنها بسته به معنای جمله و نوع قید زمان متفاوت است.

مثال‌ها:

• She will return tomorrow. (قید زمانی «tomorrow» در ابتدای جمله قرار گرفته است و نشان می‌دهد که فعل «return» در آینده انجام خواهد شد.)
• I have been waiting for you for a long time. (قید زمانی «for a long time» در میان جمله قرار گرفته است و نشان می‌دهد که فعل «wait» مدت طولانی انجام شده است.)
• I often go to the movies. (قید زمانی «often» در انتهای جمله قرار گرفته است و نشان می‌دهد که فعل «go» به طور مکرر انجام می‌شود.)

لیست قیدهای زمان (adverb of time) در انگلیسی

در این مقاله، تمامی موضوعات مرتبط با قید زمان از جمله کاربرد، ساختار، ترتیب و انواع قیدهای زمان با ذکر مثال بررسی شده است. برای دسترسی به این نکات می توانید به مقاله قید زمان در زبان انگلیسی و انواع آن که توسط آکادمی تات منتشر شده است مراجعه کنید.

تفاوت especially و specially در زبان انگلیسی

یکی از سوالاتی که در کلاسها پرسیده می شود و ممکن است هریک از شما هم از سر کنجکاوی به آن فکر کرده باشید تفاوت especially و specially است که در این درس کوتاه به آن می پردازیم.

نکته: especially و specially قید هستند. especially به معنای “به ویژه” یا “مهمتر از همه” است.

به مثالهای زیر توجه کنید:

She loves flowers, especially roses.

او عاشق گل، به خصوص گل رز است.

I am especially grateful to all my family and friends who supported me.

از همه خانواده و دوستانم که از من حمایت کردند تشکر ویژه دارم.

Not: Especially I am …

از specially برای صحبت در مورد هدف خاص یک چیز استفاده می کنیم.

به مثالهای زیر توجه کنید:

This kitchen was specially designed to make it easy for a disabled person to use.

این آشپزخانه به گونه ای طراحی شده است که استفاده از آن را برای افراد معلول آسان کند.

He has his shirts made specially for him by a tailor in London.

پیراهن‌هایش به طور‌ویژه توسط یک خیاط در لندن دوخته می شوند.

Especially همچنین می تواند به معنای “برای یک هدف خاص” استفاده شود.

به مثال زیر توجه کنید:

I bought these (e)specially for you.

من این را مخصوص شما خریدم.

در این مقاله به تفاوت میان این دو واژه پرداخته شده است. برای دریافت اطلاعات بیشتر در این مورد می توانید به مقاله کاربردها و تفاوت especially و specially در انگلیسی مراجعه کنید.

منبع: https://tatschool.ir/education/difference-especially-specially/

ضمیر یا pronoun کلمه‌ای است که جایگزین اسم یا عبارت اسمی در جمله می‌شود. اسمی که ضمیر جایگزین آن می‌شود مرجع ضمیر یا antecedent نامیده می‌شود. به طور کلی ضمایر باعث می‌شوند که جملات کوتاه شوند و اسامی به طور مکرر بیان نشوند. ما در زبان انگلیسی ضمایر زیادی داریم که هرکدام از آنها انواع گوناگون و کاربردهای متفاوتی دارند. به طورکلی در انگلیسی 8 نوع ضمیر وجود دارد:

برای آشنایی بیشتر با انواع ضمیرها و دریافت مثال برای هر یک از آن ها می توانید به مطالعه مقاله آموزش انواع ضمایر انگلیسی به همراه مثال کاربردی بپردازید.

منبع: https://tatschool.ir/education/types-pronouns-english/

کاربرد ضمایر فاعلی در انگلیسی

فاعل به شخص یا چیزی اطلاق می شود که عملی را انجام می دهد و معمولاً در ابتدای جمله، قبل از فعل ظاهر می شود. ضمایر فاعلی یا subject pronouns (or subjective pronouns)، ضمایری هستند که به عنوان فاعل جمله جای اسم را می گیرند. ضمایر فاعلی می توانند مفرد یا جمع باشند و می توانند مذکر، مؤنث یا جنسیت خنثی باشند. ضمیر فاعلی مذکر یا مؤنث زمانی استفاده می شود که جنسیت مشخص باشد.

ضمیر فاعلی «it» را می توان برای اشاره به حیوانات و نوزادانی با جنسیت نامشخص استفاده . همچنین «it» برای صحبت درباره آب و هوا، دما یا زمان کاربرد دارد. اگر بتوانید فاعل جمله را پیدا کنید، به همین راحتی می توانید یک ضمیر فاعلی را نیز پیدا کنید. بیایید یک لحظه به اصول اولیه بازگردیم.

هر جمله کامل یک فاعل، یک فعل و یک مفعول دارد. فاعل (یا ضمیر فاعلی) همیشه یک شخص، چیز، مکان یا ایده یا جمع یکی از آن ها، یعنی افراد، چیزها، مکان ها یا ایده ها است. یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای شناسایی ضمیر فاعلی یا فاعل این است که به خاطر بسپارید همیشه چه کسی یا چه چیزی است که تأثیر مستقیمی بر عملی که در حال انجام است دارد.

در انگلیسی هفت نوع ضمیر فاعلی وجود دارد:

*لازم به ذکر است که ضمایر فاعلی تو و شما در انگلیسی به یک شکل هستند و با تغییر مخاطب از یک نفر به چند نفر تغییر نمی‌کنند؛ بنابراین می‌توان گفت از ضمیر فاعلی “you” در تمام موقعیت‌هایی که مخاطب ما شخص یا اشخاصی هستند استفاده می‌شوند:

You all go there.

همگی شما به آنجا بروید.

You are a student.

تو یک دانش آموز هستی.

استفاده از ضمیر فاعلی (I) یا «من» در انگلیسی:

از این ضمیر فاعلی برای صحبت کردن درباره «من» استفاده می‌کنیم. این کلمه که تنها از یک حرف تشکیل شده است، همیشه باید به شکل بزرگ نوشته شود. به چند مثال در این مورد توجه کنید:

i play football with my friends at school.

I play football with my friends at school.

من در مدرسه با دوستانم فوتبال بازی می‌کنم.

i read a book.

I read a book.

من یک کتاب خواندم.

*در این جمله read گذشته read هست که به یک شکل نوشته می‌شوند اما تلفظ آنها متفاوت است.

استفاده از ضمیر فاعلی (You) یا «تو یا شما» در انگلیسی:

در زبان انگلیسی هم برای دوم شخص مفرد و هم برای دوم شخص جمع از یک ضمیر استفاده می شود. اگرچه این ممکن است در ابتدا عجیب به نظر برسد، چرا که تمرکز بر مخاطب قرار دادن فرد یا گروهی است که با او صحبت می‌شود، نه تاکید بر تعداد آنها. با این حال، در زمینه های خاص ممکن است لازم باشد بر تعداد افرادی که مورد خطاب قرار می گیرند تأکید شود. در این موارد می توان از عبارت «شما همگی» استفاده کرد. با استفاده از «شما همگی» در موقعیت‌های خاص، سخنرانان و نویسندگان می‌توانند منظور خود را دقیق‌تر کنند و تعداد افرادی که مورد خطاب قرار می‌گیرند را مشخص کنند:

You are one of the best players in the world.

تو یکی از بهترین بازیکن های جهان هستی.

You are my friends in high school.

شما همگی دوستان من در دبیرستان هستید.

استفاده از «you» به عنوان ضمیر غیرشخصی در انگلیسی:

علاوه بر اینکه از «you» به عنوان ضمیر شخصی استفاده می شود، می توان از آن به عنوان یک ضمیر غیرشخصی نیز در زمینه های خاص استفاده کرد. در این مورد، شخص خاصی را مورد خطاب قرار نمی دهد یا به آن اشاره نمی‌کند، بلکه بیانگر یک قانون یا وضعیت کلی است:

You can’t use your cell phone here. (“you” refers to the all people)

استفاده از موبایل در اینجا ممنوع است. (در اینجا «you» به همه مردم ارجاع داده می‌شود.)

if you take ice out of the freezer, it will melt.

اگر شما یخ را از فریزر بیرون بیاورید، ذوب می‌شود. (این جمله به یک قانون کلی اشاره دارد و شخص خاصی را مخاطب قرار نمی‌دهد.)

برای کسب اطلاعات بیشتر درمورد ضمایر فعالی و کاربردهای مختلف آن ها و همچنین دریافت مثال های مختلف، می توانید به مقاله آموزش گرامر ضمایر فاعلی در انگلیسی سر بزنید.

منبع: https://tatschool.ir/education/subject-pronouns/

آیلتس لایف اسکیلز (IELTS LIFE SKILLS) آزمونی است که از آزمون آیلتس ساده‌تر است و برای مهاجرت به انگلستان به کار می‌آید. ساختار این آزمون با آیلتس آکادمیک و جنرال متفاوت است و عمری به مراتب کوتاه‌تر از این آزمون‌ها دارد. سوالات این آزمون مباحث روزمره و مهارت های عمومی زندگی مثل خانواده، مشکلات اجتماعی، اوقات فراغت، آموزش، علاقه‌مندی‌ها و حمل و نقل را در بر می‌گیرد. آیلتس لایف اسکیلز آزمون جوانی است که از سال ۲۰۱۵ راه اندازی شده و همه با سوالات مطرح شده در آن آشنایی ندارند. این مطلب آکادمی زبان تات را به صورت اختصاصی به این موضوع اختصاص دادیم.

شرکت در آیلتس لایف اسکیلز به چه کار می‌آید؟

دولت بریتانیا برای اینکه مهارت های زبانی افراد را جهت اعطای برخی ویزاها بسنجد، به آزمونی متفاوت از آیلتس جنرال نیاز داشت و بر همین اساس آیلتس لایف اسکیلز را معرفی کرد. تمرکز این آزمون روی اسپیکینگ و لیسنینگ است و مهارت‌های زبانی افراد را با شرکت در بحث‌هایی عمومی می‌سنجد. با این توضیحات آزمون لایف اسکیلز رایتینگ و ریدینگ ندارد.

چرا در آزمون آیلتس لایف اسکیلز تنها سوالات اسپیکینگ و لیسنینگ پرسیده می‌شود؟

این آزمون تنها برای نیازهای خاص مهاجرتی بریتانیا طراحی شده که فقط مهارت‌های لیسنینگ و اسپیکینگ برای آن اهمیت دارد. به این ترتیب نیازی نیست مهارت‌های رایتینگ و ریدینگ فرد ارزیابی شود و دریافت مدرک لایف اسکیلز در سطح تعیین شده، صلاحیت فرد برای دریافت ویزا و ورود به خاک انگلیس را مشخص می‌کند.

این آزمون مناسب همه افراد نیست و برای افراد با شرایطی خاص است. برای کسب اطلاعات بیشتر درمورد این آزمون مانند؛ سیستم نمره دهی در این آزمون، معیارهای تعیین سطح شرکت کنندگان و ... می توانید به مقاله آزمون لایف اسکیلز، نحوه تعیین، نمره دهی و منابع مراجعه کنید

موفق باشید.